Amets

miel a. elustondo

Aingeru eskuadroia amestu nuen
fusilak zeramatzatela,
haurrak fusilatzen ari.
Nire aita-amak fusilatuta amestu nuen.
Pio XII.a Aita Santua fusilatuta amestu nuen.
Nire lagunak, neska eta mutil, fusilatuta amestu nuen.
Erraldoi fusilatu baten
hilotz berdea Karibeko itsasoaren urdinean
etzanda, amestu nuen.
Ni neu fusilatuta, amestu nuen.
Fusilero piketea
Jerusalemeko kale bateko harzolan
ondoko mendi batera bidean,
amestu nuen.
Arratsaldeko hiruretan
fusileria deskarga amestu nuen,
mendira presatu nintzen,
hiru gurutze huts amestu nuen.
Inoiz ez nuen zubi bat
eta bestaldean
ur-bazter berderik amestu.
Ez nuen izar irribarretsurik amestu.
Ez nuen aurora borealik amestu.
Ez nuen ilunabarrean
argiz betetako arbolarik amestu.
Ez nuen bi gazte eskutik helduta
oinez,
kantari,
ametsetan…
amestu.

Javier Arzuaga (Oñati, 1929), fraide frantziskotarra izan zen. Habanako Casa Blanca auzoko parroko izan zen Fulgencio Batistaren diktadura garaian. La Cabaña gotorlekua berak zuzentzen zuen barrutian zegoenez, hango Santa Barbara kaperatxora joan ohi zen igandero, meza esatera. 1959an Iraultza nagusitu zelarik, Che Guevarak hartu zuen La Cabaña gobernatzeko ardura. Berehalakoan galarazi zion aurrerantzean han mezarik esatea. Hala ere, erabateko askatasuna eman zion kartzela bisitatzeko eta preso altxatuei laguntzeko, gau eta egun. Urte hartako urtarrilaren 29tik ekaineko lehenengo aste arte, egunero izan zen Arzuaga La Cabañan. Denbora tarte horretan, berrogeita hamabost presori lagundu zien heriotza hormara. Hortik, poema hori, eta beste hainbat, Cuba, 1959. La galera de la muerte Arzuagak berak beldurgarri idatzitako liburuan ageri direnak. (Izenburua, gurea da. Markinan ohi denez, besterik ezean, zapoa zotzean)