Chelsea Hotela

Juan Luis Zabala

Bestelako kontu, ohar edo komentariorik bururatu ez, eta blog honetara Leonard Cohenen Chelsea Hotel kantu ezagunaren hitzen itzulpena ekartzea bururatu zait, ea zer irizten diozuen.

Jakina denez, Janis Joplini zuzentzen zaio kantuaren hitzetan Cohen, New Yorkeko Chelsea Hotelean elkarrekin emandako gaua gogoan. Hala dio behintzat kondairak.

Leonard Cohen eta Janis Joplin euskaraz hizketan irudikatzean, elkarri hika hitz egiten sumatu ditut.

Chelsea Hotela

Ondo oroitzen haut Chelsea Hotelean,
gogor eta gozo hitz egiten huen
burukadak emanez ohe deseginean
kalean limusinak zain ziren artean.

Haiek zitunan arrazoiak eta hura zunan New York.
diruaren eta haragiaren atzetik genbiltzanan.
Eta hori zunan maitasuna kantuaren langileentzat
eta oraindik ere hala izango dun han direnentzat.

A, baina hi joan egin hintzen, ezta, txiki?
Jendeari bizkarra eman eta joan egin hintzen,
Behin ere ez hindudan entzun esaten:
behar haut, ez haut behar,
behar haut, ez haut behar,
eta musika hura guztia soinu egiten.

Ondo oroitzen haut Chelsea Hotelean,
ospetsua hintzen, hire bihotza kondaira bat.
Goapoak nahiago hituela esan hidan berriz,
baina nirekin salbuespena egingo huela.

Eta ukabila itxiz gu bezala
edertasunaren formek zapalduta gauzkatenon alde,
heure buruari begira esan huen: “Axolarik ez dik
gu zatarrak izateak, musika zaukaagu”.

Eta orduan joan egin hintzen, ezta, txiki?
Jendeari bizkarra eman eta joan egin hintzen,
Behin ere ez hindudan entzun esaten:
behar haut, ez haut behar,
behar haut, ez haut behar,
eta musika hura guztia soinu egiten.

Ez dinat iradoki nahi ni naizenik ondoen maite hinduena,
ezin dinat txantxangorri erori bakoitzaren berri jaso.
Ondo oroitzen haut Chelsea Hotelean,
horixe dun dena, ez haut sarri izaten gogoan.

* * *

Chelsea Hotel

I remember you well in the Chelsea Hotel,
you were talking so brave and so sweet,
giving me head on the unmade bed,
while the limousines wait in the street.

Those were the reasons and that was New York,
we were running for the money and the flesh.
And that was called love for the workers in song
probably still is for those of them left.

Ah but you got away, didn’t you babe,
you just turned your back on the crowd,
you got away, I never once heard you say,
I need you, I don’t need you,
I need you, I don’t need you
and all of that jiving around.

I remember you well in the Chelsea Hotel
you were famous, your heart was a legend.
You told me again you preferred handsome men
but for me you would make an exception.

And clenching your fist for the ones like us
who are oppressed by the figures of beauty,
you fixed yourself, you said, “Well never mind,
we are ugly but we have the music”.

And then you got away, didn’t you babe,
you just turned your back on the crowd,
you got away, I never once heard you say,
I need you, I don’t need you,
I need you, I don’t need you
and all of that jiving around.

I don’t mean to suggest that I loved you the best,
I can’t keep track of each fallen robin.
I remember you well in the Chelsea Hotel,
that’s all, I don’t even think of you that often.