Leire Mendiburu Garaiar
Zergatik, euskaraz hitz egiten dugunean, erantzuten digute beste hizkuntza batean?
—Egun on!
—Bonjour!
—Baduzue …?
—Perdoné, qué queriá? (irakur bedi frantses azentuarekin)
—Je voulais …
—Ah! Mais vous parlez français?!
— …
Goian deskribatu egoera hori ohikoa da iparraldeko komertzioetan, kostaldekoetan batez ere. Euskaraz abiatu, eta erantzuna espainolez. Hastapenean, pentsatzen nuen ene azentuarengatik jotzen zuela zerbitzariak edo saltzaileak espainolera, nahiz eta bera bezain bertakoa izan. Baina frogatu dut ez dela azentu kontua. Berdin dio azentuak, kontua hizkuntza bera da. Haien buruan, frantsesa ez den oro espainola da. Dena den, teoria horrek ez ditu egoera guztiak biltzen. Izan ere, gai honen inguruan itzulika ari nintzela, non irakurtzen dudan Euskara eta ingelesa Rikardo Arregiren artikulua. Hara! Martxelo Otamendiri ere gauza bera gertatu zaio. Loiuko aireportuan euskaraz galdetu eta ingelesez erantzun diote. Beraz, kontua zer da, euskara ikusezina dela? Edo entzunezina, hobeki esan?
Holako egoerak bata bestearen ondotik jasateak odol-gaixtoa eragiten du, zinez. Alta, Mugati, Hendaiako euskaltzaleak taldeak umoreaz baliatuz erantzutea erabaki du, eta tixortak egitekotan dira, alde batetik hau idatzirik, «Si vous souhaitez qu’on parle ma langue, parlons basque; sinon, avec plaisir, parlons la vôtre», eta, bestetik, «L’espagnol c’est pour les vacances en Andalousie et l’anglais pour mes déplacements a New York».
Gurea Le pays où les fromages parlent basque baino gehiago delako, holako tixortak eskuratu beharko ditugu, eta moda berria sortu!