Maite Imaz Leunda
Publiko izatearen irizpidea; horixe da publikotasun-printzipioa edo publikotasunaren printzipioa. Horrela jaso da Erregistro zibilaren hiztegian. Oraindik Terminologia Batzordearen bedeinkapena jaso ez badu ere, Euskaltermen jasota ageri da, nahiz eta termino normalizatua edo gomendatua adierazten duen 
zigilurik oraindik ez izan, hori Terminologia Batzordeak onartzen duenean ipiniko diote eta; gauzak ondo joanez gero, udan.
Euskaltzaindiaren hiztegian ageri da publikotasun hitzaren definizioa: publikoa denaren nolakotasuna.
Baina lege-testuetan begiratuz gero, bestelako ordaina ikusten da. Toki-araubidearen oinarriak arautzen dituen apirilaren 2ko 7/1985 Legearen itzulpenean publizitate-printzipio erabili zen; baita Herri Administrazioen Kontratuen Legeari buruzko testu bategina onartzen duen 2000ko ekainaren 16ko 2/2000 Legegintzako Errege Dekretuan, Enplegatu Publikoaren Oinarrizko Estatutuaren apirilaren 12ko 7/2007 Legean, Sektore Publikoko Kontratuen Legearen testu bategina onartzen duen azaroaren 14ko 3/2011 Legegintzako Errege Dekretuan eta beste hainbatetan ere.
Publizitate hitza ere jasota dago Euskaltzaindiaren hiztegian: gertakari edo produktu berri baten zabalkundea egiteko bitartekoan multzoa: merkataritza helburuak direla medio, jendearen gogoa erakartzeko antzea edo teknika.
Administrazioaz ari garela, badirudi egokiagoa dela lehenengo definizioa, bigarrena baino. Euskaltzaindiaren webgunean ikus daitekeenez, lantaldeak besterik gabe onartu zuen publizitate sartzea 1993ko uztailaren 29an, eta geroxeago, 1996ko maiatzaren 29an, publikotasun.
Gaztelaniaz da polisemikoa publicidad:
Gaztelaniazko hitz polisemikoek sarri buruhausteak ematen dizkigute itzultzerakoan, zein adierari buruzkoa den pentsatu eta erabaki beharra baitakar. Ez dirudi, ordea, kasu honetan erabakitzea zaila denik, Administrazioaren xedea ez baita gertakari edo produktu baten berri emanez jendearen gogoa erakartzea, publikoa denaren nolakotasuna bermatzea baizik.